Ten koncert miał promować nową płytę zespołu. Niestety z tą promocją to akurat chyba jakiś żart był. Armia zagrała tylko dwie piosenki z krążka "Ultima Thule". Nie zmienia to jednak faktu, że był to jeden z najlepszych występów Armii, na jakim zdarzyło mi się być. Bo właśnie mniej więcej taka impreza na 20. urodziny zespołu mi się marzyła. Szkoda, że zabrakło na scenie Roberta Brylewskiego (praktycznie z "legendarnego" składu tylko on był nieobecny) i Popkorna.

Armia oczywiście zagrała bez zarzutu, no ale ona zwykle gra dobrze, więc nie będę się tu rozwodził. Koncert był natomiast niezwykły chyba głównie za sprawą gości. Wspaniale było zobaczyć Kazika śpiewającego "Jeżeli", podrygującego na scenie Zygzaka, Michała Grymuzę (szkoda tylko, że w tak skromnej roli - zamiast porządnie zagrać jakąś piosenkę z Triodante, wykonał tylko do niej wstęp na gitarze klasycznej, po czym usunął się w cień, by zamienić się w widza), Sławka Gołaszewskiego, który ze swoją Asuntą ciągle pogrywał w tle i czasem nawet było go trochę słychać (usłyszeć utwór "Dla każdej samotnej godziny" z udziałem Sławka i jego klarnetu, to także nie lada gratka). Na scenie pojawił się także Stopa, który też sporo sobie i nam pograł. Szkoda tylko, że na nieco wybrakowanej perkusji. Najpierw Stopa pomachał zza bębnów ręką, żeby było go widać, a potem się zaczęło - najpierw set z Armią, który za pomocą piosenki "Exodus" płynnie przeszedł w set regałowy z Darkiem Malejonkiem, który jedną z piosenek dedykował pamięci zmarłego dzień wcześniej Roberta Sadowskiego. A potem zdarzył się cud - na scenę wszedł Guma i zagrała Moskwa. Nie ta dzisiejsza, reaktywowana i w ogóle. Zagrała Moskwa z końca lat osiemdziesiątych, w składzie Guma-Maleo-Stopa. Po tej regałowej przerwie zagrała z tak ekstremalnym czadem, ze koncert jakby rozpoczął się na nowo. Wróciła Armia i - już ze Ślepym na perkusji - zagrała dalszy ciąg. Na koniec była jeszcze Siekiera. I miecz.