The Ukrainians wyrośli z The Wedding Present - w latach 80-tych pupilka sceny niezależnej. Zespół, w którym jako gitarzysta grał Peter Solowka postanowił - za namową tegoż - nagrać kilka ukraińskich piosenek w czasie sesji dla BBC Johna Peela. Peter włączyl do składu przyjaciela, 'Legendarnego Lena Ligginsa', który nie dość że ładnie śpiewał, to jeszcze grał jak autentyczny wiejski skrzypek, a ponadto studiował słowiańską lingwistykę! Sesja się więc odbyła, a Peel zadbał o promocję często ją prezentując w eterze. Na jego prośbę odbyła się następna, a udział w niej wziął ponadto mandolinista Roman Remeynes. Powstało kilka następnych numerów, a w konsekwencji pomysł, by wydać to na płycie. Tak narodziły się Ukrainski vistupy v Ivana Peela The Wedding Present (alias Vesilnyi Podarunok) sprzedane następnie w 70 tysiącach egzemplarzy! Zbieg okoliczności sprawił, że ta płyta była prawie 8 lat niedostępna - ale jest szansa na jej wznowienie jako The Ukrainians John Peel Sessions. Ma dodatkowo zawierać 4 niepublikowane utwory z tej sesji, a wyda ją - podobno wkrótce - brytyjska firma Fresh Ear Records.

Uskrzydleni faktem, że świat potrzebuje więcej szybkiej i zwariowanej muzyki ukraińskiej Peter, Len i Roman sformowali The Ukrainians. Peter i Len napisali swoją pierwszą piosenkę po ukraińsku Oi Divchino i wspólnie z Romanem udali się na Ukrainę w październiku 1990 r., by nakręcić do niej wideoklip. Filmowany na powietrzu, w ludowym skansenie "Muzeum Kultury Ludowej i Narodowej" - był pierwszym klipem zrobionym na Wschodzie przez zespół zachodni.

W międzyczasie Len, Peter i Roman przygotowali, a następnie nagrali piosenki na pierwszy album. Pięć z nich pochodziło z repertuaru The Wedding Present, reszta była nowa. Oi Divchino stało się tytułem pierwszej płyty The Ukrainians (winylowa epka z 4 utworami 12''), a New Musical Express - zasłużony brytyjski "stróż" muzycznych gustów - okrzyknął ją "Singlem Tygodnia".

Pierwszy album Ukrainiansów, nazwany po prostu The Ukrainians - wykreował grupę na jedynego poważnego przedstawiciela nurtu łączącego ukraiński folk z zachodnim rockiem. Album zyskał dobre recenzje w UK, a w konsekwencji zespół otrzymał propozycje koncertów na festiwalach i trasach w całej Europie. Fama o Ukrainiansach dotarła też do Stanów, skąd nadeszła propozycja nagrania ścieżki dźwiękowej do 30-sekundowego spota. Zleceniodawcą był koncern odzieży sportowej NIKE, a muzyka akompaniowała Sergiejowi Bubce - mistrzowi świata w skoku o tyczce, Ukraińcowi pochodzącemu z Doniecka. Reklamę transmitowały w UK kanały ITV, Channel 4, MTV i Sky Sports i wiele innych stacji w Europie, Ameryce, Kanadzie i Australii.

Na początku 1993 zespół wydał Pisni Iz The Smith - epkę z 4 coverami z repertuaru The Smith. Oryginalne, ukrainiansowskie wersje tych kawałków sprawiły, iż płytka zyskała znakomity odbiór. Miesiąc po niej ukazał się album Vorony z 12 nowymi, emocjonalnie naładowanymi utworami duetu Solowka/Liggins oraz ich piękną i optymistyczną wersją Venus In Furs Velvet Underground. Album przyczynił się do popularyzacji Ukrainiansów w całej prawie Europie. Przy okazji promocji w roku 1993 zespół zagrał blisko 110 koncertów w całej Europie - od Leon w zachodniej Hiszpanii po Charków we wschodniej Ukrainie, wliczając w to takie festiwale jak Glastonbury czy Womad w UK i różne inne wydarzenia sceny Indie, World Music, Folk i Rock. Zawitali też z pierwszą wizytą w Stanach na ogromną imprezę Bumbershoot Festival w Seattle. W sierpniu 1993 - na zaproszenie Ministra Kultury Ukrainy - wzięli udział w pierwszym ukraińskim tournee. Finałem trasy był koncert dla blisko 50 tys. ludzi zgromadzonych na Placu Niepodległości (ex-Lenina) z okazji 2 rocznicy niepodległości.

W 1993 r. w Niemczech została wydana limitowana edycja albumu z kompilacją nagrań koncertowych. Płyta była dostępna tylko w wersji winylowej, a cały zysk został przekazany na rzecz bezdomnych.

W 1994 r. ukazał się trzeci studyjny album zespołu pt. Kultura - inspiracją stała się trasa po Ukrainie, nabyte na niej doświadczenia i dokonane obserwacje. W utworze 'Polityka' Len rozprawia się z nową na Ukrainie kastą politycznych manipulatorów, która cynicznie wykorzystuje naiwność i niedoświadczenie elektoratu, zaś w 'UkrainAmerica' przestrzega przed ponadnarodowymi korporacjami i zagrożeniem unifikacją wyrażającą się w bezmyślnym przyswajaniu zachodnich wzorców konsumpcyjnych i bałwochwalczym stosunku do coca-coli, hamburgerów i zachodnich papierosów. Dzięki 'Kulturze' grono fanów Ukrainiansów powiększyło się o Polskę, a także przybyło ich w USA i Kanadzie - za sprawą entuzjastów z college'owych radiowęzłów i z ukraińskiej diaspory.

Po wyczerpujących dwóch latach zespół ograniczył liczbę występów. W 1996 - w 10 rocznicę katastrofy czornobylskiej - zagrali jeszcze trasy po Kanadzie i Niemczech oraz dali koncert w Polsce, promując przy okazji limitowaną edycję singla 'Radioactivity' z coverem zespołu Kraftwerk. Zysk ze sprzedaży tej płyty wspomógł Fundację "Dzieci Czornobyla". Rok później zagrali jeszcze trasę w Polsce - i to było ostatnie ich tournee.

W 1998 ukazała się limitowana edycja singla 'Prince EP' z czterema wersjami piosenek Prince'a, m.in. 'Nothing Compares 2U' i 'Purple Rain'.

Lata 1999-2000 to czas stagnacji, spowodowanej problemami personalnymi i kontraktowymi z macierzystym labelem. Z końcem 2000 r. Len i Peter wystartowali z własną firmą fonograficzną Zirka Records. Pierwszym wydawnictwem jest live-album 'Drink To My Horse!' z kolekcją nagrań koncertowych z lat 1989-1994. W planach mają następne płyty i koncerty.