Przyszło lato. To miłe. Chyba. To cieszy, że razem z nim przychodzi nowy numer Tajniaka. Wyłania się z szarych ulic, które dopiero co ukazały się po starciu z nich warstw błota.

Uprzejmie dziękuję za miłe słowa wszystkim ludziom uprzejmym. Natomiast tym, którym nie chciało się wysłuchać do końca, nie chciało się wykazać odrobiny zrozumienia, a także woleli udowodnić swoją wyższość, zamiast przynajmniej przemilczeć jedną czy też więcej spraw, powiem... Może lepiej nic nie mówić.

Dziś, kiedy piszę te słowa, odbyło się wiele pochodów i manifestacji - z racji daty i tradycji ściśle powiązanych z polityką. Może to dla mnie nie ważne, ale było w tym coś, co mnie zastanowiło. Kiedy bowiem przeszły już prawie wszystkie manifestacje, gdzieś tam z tyłu podążała jeszcze jedna - anarchistyczna. Manifestanci z pomalowanymi twarzami szli ulicami Warszawy w rytm bębnów krzycząc "Precz z władzą". Kiedy pewien reporter zapytał przechodzącej w pobliżu młodej kobiety co o tym myśli, ona odpowiedziała: "Nie wiem... To idioci".

Pewnie, skoro już o tym piszę, to może ktoś oczekuje konkluzji... Zmartwiła mnie nieco ta sytuacja. Powiedziałbym, że nawet bardzo zmartwiła. I to doprawdy nie dlatego, że owa sympatyczna pani nazwała tamtych "odmieńców" idiotami. Jej wypowiedź zasmuciła mnie w kontekście słów, które padły na początku - "nie wiem". I przypomniał mi się cały szereg takich sytuacji. Takich chwil, kiedy jeszcze nie wiedziano, a już wydano sąd, już udzielano rad, kpiono, wyszydzano...

Być może ta pani użyła słowa "idioci" nieopatrznie, w błachej i dość usprawiedliwionej może nawet sytuacji - miała przed sobą niecodzienny widok poparty niecodziennymi tekstami i była w szoku.

A jednak wcale mnie to nie pociesza. To tylko dowodzi jak bardzo w mentalności społeczeństwa zakorzeniony jest strach przed innością i poczucie wyższości z racji rzekomej normalności. I tak sobie myślę, choć wtedy stałem z boku - jeżeli już miałbym wybierać, stanąłbym po stronie "idiotów". Ja także nie chciałbym, żeby tacy jak ona rościli sobie do mnie prawo.

Pozdrawiam wszystkich, którzy mieli bądź mają gorzej - bo zatruli się na przykład śledziami i to jest dopiero problem - albo tych silniejszych - bo oni też mieli deprechę, ale z pomocą przyszedł fajny film, bo trza być silnym, trza wziąć się w garść... To właśnie dla was codziennie rano, zamiast traktować sobie fryzurę grzebieniem, jeszcze bardziej zapętlam kołtuna na moim łbie zakutym.