Miejsce:
bardzo krakowskie zoo dla żyraf (to taki wybieg)

Osoby:
Żyrafa - sentymentalna
Pan Tadeusz - opiekun żyrafy

Pan Tadeusz
wchodzi na wybieg i zaczyna się krzątać wykonując swoje zwykłe czynności

Żyrafa
spogląda na pana Tadeusza smętnie i wzdycha

Eeeech...

Pan Tadeusz
Spogląda na Żyrafę pytająco

?

Żyrafa
odwraca wzrok, łzawi przejmująco.
Pociąga nosem

Pan Tadeusz
podaje Żyrafie chusteczkę w szkocką kratę, z inicjałami

Żyrafa
nie zauważa wyciągniętej ręki pana Tadeusza, wzdycha, spogląda ku północnemu wschodowi,
i mówiąc przez nos, zasmarkana, dramatycznie wybucha:

Lidwo, ojszyzno moja
Dy jezdeś jak strowie
Ile cię czeba senić
Den dylko się tofie
Gdo cię stracił
Buuuuuuu...

PORA KARMIENIA