grupa poetycka Niedoszłe Małżeństwo

NIE MOJE


Szare miasto
nie moje miejsce
na ziemi

Twoje ramię
moje miejsce
na świecie

Ceglasty kościół
jedyne piękno
w szarym

ponurym mieście
gdzie ludzie
ostrym

językiem kaleczą
uszy o świcie
w drodze

do pracy-niepracy
nie moje miejsce
na ziemi

QQLKA

 
WYJŚCIE 

idę tego morza dnem
krok po kroku
tam już widać drugi brzeg
moich nóg nie wciąga piach

wieczór tego dnia
czy już jestem gotów?
błagałem o śmierć
skamlałem

kroczę wśród wody suchą nogą
to ten którego wyście zabili
to nie ja
nie jestem tym

nie było lekarstwa
tylko puste miasta
pełne ludzi-trupów
roje czarnych motyli

ze wszystkich stron
miliony ton
kolosalne ściany wód
przechodzę tędy

zasypiam tutaj
mgła opada za plecami
ruiny miasta, blask na wodzie
to było moje miasto

gotów na śmierć
zbyt wiele gadam
to co widzę
żyję

1-2 grudnia 2003
Buazen