Niektórzy zarabiają za dużo, inni zaś - za mało. Ci, którzy zarabiają mało, pracują zwykle ciężko na tych, którzy opływają w dostatki. Te dostatki to oczywiście rzeczy niezbędne. Zupełnie niezbędne. Takie jak futro dla żony, nowy samochód, pierścionek z brylantem, dobre kosmetyki... Muszą być dobre - to jasne - bo złe nie tylko nie pomogą, ale i zaszkodzić mogą delikatnej cerze małżonki.

Ktoś mógłby zarzucić Tajniakowi zbytnią radykalność, ktoś inny demagogię. Bo ostre i demagogiczne są korzenie, z których Tajniak wyrasta. Czy nie jest demagogią stierdzenie, że "każdy polityk to świania czarna" albo "myśląca bezpiecznie, bo tak wytresowana, złota polska młodzież wykończy się sama"?Jasne - demagogia, radykalizm, a do tego populizm. Ciekawe swoją drogą kto jeszcze z uczonych w piśmie pamięta o środkach artystycznego wyrazu jak wyolbrzymienie przenośnia czy większe formy, jak , dajmy na to, przypowieści...

Oczywiście, są granice, których przekraczać nie wolno - jak zwykł mawiać pewien generał. Jednocześnie są przecież granice tak cienkie, trudne do jednoznacznego sprecyzowania, czasem ruchome - granice między żartem, a powagą.

Cóż złego jest w głoszeniu faktów? Szczególnie, gdy się nie wchodzi w czyjąś prywatność. Czy samo postawienie diagnozy, choćby i tej niepopularnej, to już jakaś przesada? A może dopiero wskazywanie rozwiązań niesie ze sobą ryzyko tak zwanego przegięcia?

Kim w obiczu tych pytań jest Zygmunt Kubiak, oprócz tego, że autorem docenionych przez elity książek o mitach i historii starożytnej Grecji i takiegoż Rzymu? Kim pan Kubiak jest jako człowiek twierdzący, że niewolnictwo zawsze było, jest i będzie i obłudą byłoby mówić, że to nieprawda?

a) demagogiem,

b) efekciarzem,

c) wstrzymuję się od odpowiedzi, jako że podane możliwości są tendencyjne.