I znów ludzie mnie rozczarowali. Tego wieczoru otaczali mnie ze wszystkich stron, wciąż pojawiali się nowi - ruch jak w mrowisku (na ruchomych schodach?). Wszyscy starali się zabić nieznośne milczenie - wyznając swoje tajemnice zmniejszali się w oczach swoich rozmówców, próbowali zmieniać znaczenie wymawianych słów, inni trenowali kierowanie uśmiechów i spojrzeń pod właściwym kątem. Zewsząd pełna kontrola.

Rozpaczliwie szukali potwierdzenia słuszności swoich działań w zachowaniu innych wpatrując się w nich jak barometr, w oczekiwaniu na moment kiedy wskazówka przesunie się z obszaru "pochmurnie" na "pogodnie". A przynajmniej "normalnie".

Tego wieczoru ludzie znów wymknęli się klasyfikacji i zamiast potulnie dać się pogrupować, niepokorni, przeszli ponad nią z udawaną swobodą.

Zmieniali nieodpowiednie w danej chwili buty próbując znaleźć połączenie pomiędzy fałszywym indywidualizmem a upragnioną "popularniością".

Dlaczego tak rzadko widuję bosych ludzi?

* * *

Chwila zastanowienia - co ja tu robię?

Dzwoni telefon.

- Tak?

- Cześć, co robisz?

- Odrywam się od rzeczywistości.

- Jak?

- Klasyfikuję ludzi.

- Ooo, do jakiej grupy należę?

- Natrętnych.

- ... OK. Wychodzimy wieczorem. Zmień buty.