Stało się. 11 września 2001 roku rozpoczął się XXI wiek. Tak jak wiosna nie przychodzi 21 marca, a i zima zaczyna się czasem już z początkiem grudnia, jak wiek XX rozpoczął się wraz z zatonięciem Titanica albo, jak inni wolą, z wybuchem I wojny światowej, tak i XXI wiek nie przyszedł 1 stycznia 2001 roku.

Świat (raczej pewna jego część - przyznajmy to) przeżył szok i nigdy już nie będzie taki sam. To się pewnie nazywa traumą, jednak ktoś niedawno powiedział mi z wyrzutem, że to takie teraz modne słowo...

Wszyscy pseudoantyglobaliści krzyknęli zgodnie: "DOBRZE TAK AMERYCE". Mówi się o "zamachu na Amerykę", ale jakim prawem? Czy ktoś napadł na Brazylię albo Kanadę? Stany Zjednoczone Ameryki Północnej nie są Ameryką i najwyższy czas wbić to sobie do zakutych głów.

Chora mentalność ludzkości przeświadczonej o swojej niezwyczajnej mądrości i charakterze wieszcza karze puścić w niepamięć fakt, iż taki Kazik Staszewski zawsze był artystą bardzo produktywnym. Kiedyś, gdy występował tylko w barwach zespołu Kult, płyty tej grupy ukazywały się na tyle często, że jednego roku potrafiły pojawić się trzy. A teraz dorastający młodzieńcy, którzy myślą, że już posiedli mądrość, twierdzą, iż Kazika ostatnio zbyt wiele, bo kilka piosenek zaśpiewał gościnnie w dwóch zespołach i wydał dwie płyty, a trzecia już się zbliża. No cóż. Niby "dzieci wiedzą lepiej", ale utwierdzam się w przekonaniu, że nawet najbardziej rozwydrzona przekupa na targu jest nieco mądrzejsza niż kiedy była w okresie dorastania. Bo zdaje mi się, że każda chwila czegoś uczy, każda chwila jest traumą. A dzieci pewnie rzeczywiście wiedzą lepiej, ale kiedy mają po pięć lat... Potem już tylko niektóre.

Nie lubię Polski, jestem jej niewolnikiem. Ciekawi mnie ilu z tych uradowanych ze śmierci tysięcy ludzi zakrzyknęłoby, że Polsce się to należy, gdybym na przykład dotkliwie skopał jakąś staruszkę zabrawszy jej torebkę.