|
|
 |
początek |
|
Unikając kiczowatej ckliwości, pominę publicznym milczeniem to, co wypadałoby może powiedzieć, a co zawsze mogę powiedzieć na ucho.
Praca prawie bez wytchnienia. Na dwa fronty. Albo i na więcej. Wpychane nam pieniądze zabiera się po to, żebyśmy znali ich cenę. Bez tego nie ma prawa, a przecież winni jesteśmy wdzięczność państwu za to, że pieniądze stworzyło, pozwoliło nam z nich bezpiecznie korzystać oraz daje nam je i zabiera dla utrzymania równowagi w świecie ekonomii.
Ekonomistom winniśmy wdzięczność za równowagę w świecie polityki.
Politykom za to wdzięczni być powinniśmy, że nas pilnują, opiekują się nami i wychowują. I że nie są tacy źli, jak mogliby być. Nie obserwują nas stale. Nie zapisują naszych słów. Nie czytają naszych myśli. Nie śledzą korespondencji... Nie decydują o każdej naszej chwili. Nie wymagają śmierci przedwczesnej i dbają o nasze zdrowie.
Radować powinniśmy się z tego, że Babilon wymaga od nas tego, co oczywiste i co robi każdy. Bez pieniędzy żyć się nie da. Każdy pracuje osiem godzin. Każdy pracuje po godzinach, bo bez nagodzin się nie da. Każdy płaci podatek za prawo do życia. Nikt nie jest wolny.
Każdy facet powinien iść do wojska. Każdy młodzieniec powinien się uczyć. Każdy człowiek powienien pracować. Każda praca polega na zarabianiu.
Każda praca jest opodatkowana. Każda czynność jest opodatkowana. Czynności nieopodatkowane nie istnieją.
Każdy musi spać osiem godzin, żeby odpocząć i mieć siłę do pracy.
"W dzisiejszych czasach wszystko jest na sprzedaż, a co nie jest, nie istnieje, bo nie ma z tego ani zysku, ani podatku, a taki brak stanowi stratę, bo czas leci, a jak wiadomo, czas to pieniądz." - tak mówi Babilon, a trzeba zaznaczyć, że mówi tak całkiem poważnie. Tylko kiedy mami nas tekstami o miłości, szczęściu, radości kłamie jak z nut. Widać to gołym okiem - Babilon nie wie co to miłość, przyjaźń, bezinterresowność. Nie wie co to piękno, sztuka, dobro, doskonałość... |
|
|
|
|